FSK Routes



De eerste looptocht die we hebben voorbereid is een wandeling vanaf Felsenweiher langs de Irrel 'Watervallen', door de Teufelsslucht naar het 'vliegveld' voor sportvliegtuigjes vlakbij Ernzen. Vandaar bouwen we de dag af met nog een kleine afdaling naar het scoutingterrein nabij Ernzen. Wil je de route nog eens nalopen, dan volgt hieronder de route naar Ernzen en de kaart. Bij de rondjes waren de posten: zwemmen dppr de rivier bij de watervallen, een 'plaatsnamenspel' bij het vliegveld en uiteindelijk een eigen tent maken van plastic bij Ernzen. S'nachts hebben we daar nog een zoektocht gedaan naar kaartfragmenten in het kasteeltje van Ernzen (naast het scoutingterrein).


De route op dag 2 loopt van Ernzen naar Berdorf. Een schitterende route door 'Klein Zwitserland'. Eerst een afdaling vanaf Ernzen en een 'oversteek' met rugzak door de rivier de Sure. Daarna volgt een route door prachtige natuur richting Houalize; een schilderachtige locatie met een grote grot waar je eventueel kunt overnachten en een theater. In dit theater wordt'door elk team een tijdroute gelopen met houten ski's en een theaterspel gespeeld (thema's raden door mimespel). Hierna volgt een fotoroute naar de abseilwanden. Omdat we geen instructeurs beschikbaar hadden, deden we alsof. Met een masker op naar de top en nadat het masker was afgedaan een steile afgrond inkijken. Net zo eng bleek uit de reacties. De dag werd afgesloten met een 'diner' bij de camping van Berdorf. In de nachtelijke uren hadden we nog een verassing in petto. Speleo!? Welnee, dat dachten ze toen ze individueel (zonder licht) de grot in moesten kruipen. Bij licht blijkt het een spelonk te zijn, maar dat hadden ze toen echt niet in de gaten. Net zo eng dus!

FSK Groepsfoto's

Team A: Mion, Ben Asmus, Yvonne de Koning en Theo van Schijndel.
Team B: Jan Wiekeraad, Lonneke Wiekeraad, Aad, Lara en Marianne Borremans
Team C: Rob Mion, Gerard Galle (woont thans in Nieuw Zeeland), Door Asmus en Nel Gerritse.

FSK Opdrachten

FSK 2000 In Ernzen was de eerste poging van Leeklo om zelfstandig, na enkele jaren ervaring met het organiseren van politiesurvivals met ervaren scoutingdeskundigen, een survival in elkaar te draaien. Vanwege het ontbreken van specialisten op het gebied van abseilen, klimmen, touwbanen etc, beperkten we ons tot een wandeltocht door 'Klein Zwitserland' en 'ontspannen' oefeningen die soms het zelfde 'angstige' effect opriepen.




Post 1: Irrel Wasserfalle. Een loop- en zwemroute door de Prum nabij de brug bij de watervallen. De zwemvesten bleken niet zo'n succes. Yvon verdronk haast in de sterke stroming en werd gered (of beter gehapt) door Bugs.
Na deze verkwikkende duik een lange looptocht (veel blaren) langs de Teufelsslucht naar het vliegveld bij Ernzen (zweef/sportvliegen). Daar volgde een 'plaatsnamenspel'.
Aangekomen bij het scoutingveld van Ernzen volgde een bizarre situatie. Deelnemers die hun meegenomen tent moeten inleveren en in plaats daarvan een stukje plastic ontvangen en als team daar een tent van moeten maken. Vanwege de vele emoties (ook bij Leeklo; althans 1 van Leeklo beter gezegd) zijn geen foto-opnamen gemaakt. Een niet nader te noemen B.A. weigerde pertinent vanwege het gevaar van slakken die naar binnen sluipen. Nadat iedereen weer was gekalmeerd en toch aan de opdracht was voldaan (Leeklo is door jarenlange ontberingen met politiemensen wel wat gewend; althans 1 van Leeklo beter gezegd). werd de dag afgesloten met een zoektocht in een ruine van een kasteel. De ruine was sfeervol gemaakt met waxinelichtjes en in de vele gaatjes in het gesteente (met veel spinnen) waren kaartfragmenten verstopt voor de volgende dag. De nacht werd (helaas) met heel veel drank afgesloten, hetgeen de volgende dag zo zijn consequenties had.

De tweede dag was zwaar. Bloedheet, een kater (deelnemers), een niet zo lange wandeltocht en blaren van de vorige dag. Bij Houalize volgde een aantal hele leuke opdrachten. Skilopen en een theaterspel.

Bij de klim en abseilwanden van Berdorf volgde een tocht naar de top met geblindeerde masker op. Bij aankomst hadden de deelnemers natuurlijk de vele touristen aan de wanden zien hangen, zodat de suggestie gewekt was dat ze zouden gaan abseilen. Het adrenalinenivo steeg en het was heeeeeel stil binnen de teams. Een voor een stonden de deelnemers met masker op het puntje van een rots, wind in de face, stilte alom, waarna het masker werd afgedaan en 2 1/2 minuut van het uitzicht mocht worden genoten (natuurlijk gezekerd). Op een team na, want die hadden het heel druk met het nodige vocht naar binnen werken in een tot nu toe bij de organisatie nog onbekend gebleven locatie. Zij hebben deze post nooit aangedaan en ontkennen nog steeds; 'ze waren de weg kwijt geraakt....!'. Team mag niet bekend gemaakt worden maar een van de naam van een van de teamleden rijmt op 'eo'.